Op vakantie met je hooggevoelige kind.

Het klinkt zo fijn: 3 weken zomervakantie, ander land, zon, zee, strand….

Maar de werkelijkheid bleek anders tijdens de vorige zomervakantie. Boosheid en verdriet in plaats van ontspanning en genieten. Je kind wilde het vakantieadres niet verlaten, wilde niet spelen, vond het eten vies, had het te warm, wilde de zee niet in, had heimwee, alles was stom, etc. Jullie hebben er vast alles aan gedaan om het je kind naar de zin te maken, maar alles werkte averechts. Drama's in een strandtent omdat er geen lolly kwam, en ook geen chips, en nee, ook geen ijsje! Maar die lolly, de chips en het ijsje waren het probleem of de oorzaak niet. Onbewust waren dit manieren voor je kind om zich te kunnen ontladen. Dat deed hij niet expres, hij was gewoon overprikkeld en wist hier zelf niet mee om te gaan.

Voor hooggevoelige kinderen betekent vakantie vaak het overhoop gooien van ritme en structuur door hun ouders. Alles is ineens anders! Alles! Dit brengt veel onduidelijkheid en daarmee een gevoel van onveiligheid met zich mee. Met overprikkeling als gevolg. Kinderen kunnen hier niks aan doen, ze hebben meer duidelijkheid en tijd nodig om te wennen.

Door rekening te houden met de lage prikkeldrempel die zij hebben kun je helpen:

Kies samen met je kind waar jullie op vakantie gaan.
Door er van te voren met elkaar over te praten en te fantaseren kan ook je kind zijn wensen aangeven en heb je samen de basis van jullie vakantie al gelegd.

Besef dat vakantie niet automatisch leuk is voor je kind.
Voor je kind betekent vakantie het overhoop gooien van zijn bekende en vertrouwen ritme en structuur. Dat kan een gevoel van onrust, onduidelijkheid en onveiligheid geven.

Neem je kind serieus.
Soms kan boos en overprikkeld gedrag overkomen als verwend en ondankbaar gedrag. Dat is echt niet zo. Je kind doet het niet expres! Hij is gewoon overprikkeld en heeft jou nodig voor rust en veiligheid.

Zorg voor een duidelijke structuur in de dagen en de weken.
Natuurlijk is dat anders op vakantie. Probeer toch een bepaald ritme te hanteren. Bijvoorbeeld, om de dag of twee dagen een uitstapje, uitstapjes alleen in de ochtend, 's middags "thuis". Dat biedt houvast.

Beperk het aantal uitstapjes.
Houd rekening met het aantal prikkels dat op je kind afkomt, deze moeten allemaal verwerkt worden. Als hier te weinig tijd en ruimte voor is kan je kind overprikkeld raken en ben je letterlijk en figuurlijk nog verder van huis.

Vertel zoveel en zo duidelijk mogelijk wat er gaat gebeuren.
Zo zorg je voor voorspelbaarheid. Leg alles uit, van de heenreis tot en met de terugreis, en alle stappen daar tussenin. Je zou zelfs al kunnen vertellen, laten zien en lezen waar alle uitsapjes heen gaan! Laat filmpjes zien van het vakantieadres, steden, parken etc. En vertel daarbij ook eerlijk dat het in vakanties soms toch ook net anders gaat dan je gepland had….

Geef je kind een eigen plekje.
Een eigen tentje, plekje in de hotelkamer of appartement met spulletjes en speelgoed van thuis waar je kind zich prettig en veilig bij voelt. Dit kan een heerlijk plekje zijn om even tot rust te komen.

Bouw voldoende rustmomenten in.
Zo voorkom je dat je kind overprikkeld raakt. Rust is terug naar je vakantieadres, prikkels beperken, iets doen waar je van weet dat je kind rustig wordt (wandelen, samen in de hangmat, schommelen etc).

Hou het simpel.
Zandkastelen bouwen, samen insecten zoeken, krabbetjes vangen, vliegeren, schelpen zoeken en daarna er mee knutselen, vlotjes bouwen en laten varen, daar geniet een kind veel meer van dan van een stedentripje, een drukke markt of een museum.

Ik wens jullie een heerlijke vakantie!